თანადგომა: გაკვეთილები

четверг, 20 марта 2014 г.

გაკვეთილები

ნიკო ლორთქიფანიძის ,,ბრმა თერძი'';

ილია ჭავჭავაძის ,,ოთარაანთ ქვრივი'' (ნაწყვეტი)

ჭაბუა ამირეჯიბი, ,,დათა თუთაშხია'' (მორდეხის ეპიზოდი)

მორდეხის ეოიზოდი მე-7 კლასში

ღია გაკვეთილი - პოლიკარპე კაკაბაძის ,,ალმასი''

ნიკო ლორთქიფანიძის ,,დადიანის ასუი და მათხოვარი''

Комментариев нет:

Отправить комментарий

Подписаться на: Комментарии к сообщению (Atom)

ა დ ა მ ი ა ნ ი

„გამხდარ თხას, დაკოჭლებულ ცხენს, ჩახმახდამტვრეულ თოფს ფასი ეკარგება; ადამიანს კი ერთი და იგივე ფასი აქვს ყოველთვის და ყველგან, იმერეთის მეფობას არგუნებს თუ დანელიას მეღორეთ გააჩენს უფალი. დადიანის სასახლე ათას ფაცხაში არ გაიცვლება; ადამიანი კი იმდენივე ღირს, რაც მთელი კაცობრიობა, ადამიანის არც გაცვლა შეიძლება, არც დაფასება, არც გამრავლება, არც გამოკლება. იგი უფასოა. იგი ერთია, მუდამ ერთი.
ადამიანი მუდამ ადამიანია - არც მეტი და არც ნაკლები“.
ნიკო ლორთქიფანიძე
,,დადიანის ასული და მათხოვარი''

ო, გულო ჩემო!

ო გულო ჩემო, მუდამ ოცნებობ,
გჯერა როდესმე შექმნი უკეთესი
ყველა ახლობლებს და თუნდაც უცხოს,
რაღაც დიდსა და კარგს გაუკეთებენ.
თუ მიხარია, სულ ტყუილია
არაფერი მწამს, ამ გახარების,
ეს სიხარულიც მოწამლული მაქვს,
სხვების ტკივილით და მწუხარებით.
თუ ჩემზე ვინმეს კარგი გული აქვს,
თუკი ვუყვარვარ შინაურივით,
ეს სიყვარულიც მოწამლულია,
სხვათა ქილიკით და სიძულვილით.
შენ კი რად გიყვარს, თვითონ უღირსიც,
ან შური,რატომ გეუცხოება,
სხვებზე ზრუნვაში, სხვებზე წუხილში,
და შიშში გადის მთელი ცხოვრება.
ო გულო ჩემო, ვინ დაგაფასებს,
შენ სათნოებას, როგორც შეჰფერის.
თუკი ვინმეა ამ ქვეყანაზე,
ეს მე ვარ, შენი დამფასებელი.

შოთა ნიშნიანიძე